Donegal!

Donegal, Short Break

Bereid je maar voor, ga lekker zitten met wat te drinken want dit wordt een enorm lang verhaal! Wat een weekend kan ik je vertellen! Ik ben maar van vrijdag tot en met maandag weg geweest maar het voelt alsof het een week was!

Ik ben van het weekend op een short break gegaan naar Donegal voor Footfalls, de company. Dit betekend op vrijdag vertrekken, zaterdag en zondag hiken in county Donegal en dan op maandag na het ontbijt weer terug. Dit dan samen met Christopher en de mensen die zich hiervoor opgegeven hadden, in totaal met zijn zevenen.

Donderdag ochtend werd ik wakker met keelpijn en later op de dag kreeg ik wat koorts verschijnselen, warm/koud rillingen koppijn, je kent het! Jaaaaa hoor dacht ik daar gaan we! Ik wil ook een keer een weekend wat leuks doen en mevrouw is in geen 4 jaar ziek geweest en dan nou nu juist dit weekend zou ik ziek worden, dat denk ik dus niet! Volgestopt met vitamine pillen en paracetamollen want ik moest en zou gaan!!
Vrijdag rond 11.00 uur zijn Christopher en ik vertrokken om vervolgens eerst een persoon op te halen in Bray, stad verder, en daarna 4 anderen in Dublin. We hadden 1 vrouw uit Bray dus county Wicklow net als ons, ze was eind 40 maar leek veel jonger, 2 vrouwen uit Dublin die collega’s van elkaar waren, een van in de 30 en een van in de 50 gok ik, en een koppel van in de 60 uit Australie die op rondreis waren. Allemaal erg aardige mensen en eenmaal opgehaald en die bus volgeladen op naar County Donegal waar het stadje waar we verbleven ook Donegal heet. Het is een flinke rit van Dublin naar Donegal mede omdat ze hier in Ierland niet echt snelwegen kennen. Er zijn er maar een paar en die liggen rond de grote steden. We reden rond half 2 a 2 uur weg vanuit Dublin gok ik en we kwamen rond haf 6 a 6 uur aan in Donegal. Onderweg een hoop kunnen zien van het land! Het is mooi hoe je het landschap ziet veranderen van de ene county naar de andere. We zijn ook een stuk door Northern Ireland gereden, er verandert het een en ander als je hier door heen rijd. Je ziet uiteraard de Britse vlag ipv de Ierse, de nummer borden van auto’s zijn anders, in plaats van euro’s zie je ponden op reclame borden en de kilometers op de snelheids borden veranderen naar miles. Best leuk om even gezien te hebben!

Eenmaal aangekomen in Donegal na een rit door prachtig weer werden we hartelijk ontvangen door Bernadette, de gastvrouw van onze B&B. Ze had niet genoeg bedden voor ons allemaal dus de 2 meiden uit Dublin verbleven in een eveneens mooie B&B om de hoek. Ik kreeg een mooie kamer aangewezen met een heeeeeerlijk twee persoonsbed en ik keek uit over een oud kasteel en een watertje met bruggetjes, prachtig allemaal! Het was in hartje centrum maar dat idee had je niet omdat het zo rustig was allemaal. Toen we onze spullen gedropt hadden zijn we naar de castle bar gegaan om wat te gaan eten! Heerlijke pub met heerlijk eten! We hebben wat gekletst en lekker gegeten alleen kon ik er helaas vrij weinig van proeven aangezien ik zo verkouden was! Ik liep te snotteren bij het leven en ook mijn bier had geen smaak! Great! Ik had enorme rode wangen en voelde me ook niet zo lekker dus ik ben na het eten gelijk naar bed gegaan want ik wilde fit zijn om die dag daarna te gaan hiken.

Zaterdag ochtend hadden we eerst ontbeten in de B&B, Bernadette vroeg wat we wilden hebben, er was zo veel keus! Dus na een heerlijk ontbijt weer met z’n allen de bus in, naar de supermarkt om lunch te halen en vervolgens zijn we door gereden naar Sliabh Liag aan de kust meer naar het Westen toen van de stad Donegal, het was zo’n 50km rijden. We waren die ochtend wakker geworden van het zonnetje dat door de gordijnen scheen dus het beloofde een goede dag te worden, helaas weet je het hier in Ierland maar nooit! Maar onze gebeden zijn verhoord want we hadden die dag echt prachtig weer! Christopher zei dat in al die jaren dat hij daar al komt nog nooit zo mooi weer had gehad! Boffen wij maar weer!
Onderweg weer genoten van die prachtige uitzichten, vooral aan de kust! In de bus ook een lekker Iers muziekje aan staan om het sfeertje helemaal compleet te maken!
Ik was iets wat nerveus omdat ik wel een idee had wat me te wachten stond, maar ik had er ook zooo veel zin in omdat het me zo gaaf leek om over die kliffen te gaan hiken met uitzicht over de Atlantische oceaan!!

Eenmaal aangekomen bij het startpunt zijn we vol goede moed met z’n zessen de berg op gegaan. James, de Australische man is niet mee gegaan deze dag omdat hij een knie blessure had en deze hike wat te pittig zou zijn voor hem. (was achteraf maar goed ook want hij had het nooit gered) Joost mag weten waarom hij zich dan voor deze trip had aangemeld, maar goed.
Het zonnetje scheen, goed op weg daar op die berg en hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht. Het was zo helder dat je zo ver kon kijken! Hoe hoger we ook kwamen hoe zwaarder het hiken ook werd. Ze kennen op de bergen uiteraard geen wandel paden (wat veel mensen wel denken) nee het bestaat alleen maar uit zand, modder gras en rotsen! Dat dat even duidelijk is ;) ondertussen liep het snot ook nog eens als een dolle door me neus want ik was zo verkouden als een hond! En die straffe wind die we af en toe voelde hielp daar ook niet echt aan mee dus het was allemaal wat! Op een gegeven moment hadden we 1 top gehad en waren we langs de zijkant van de berg over enorme rotsen en modderstukken op weg naar de tweede top waar we geluncht hebben. Ik kon op dat moment niet zo vrolijk meer kijken want ik had het echt zwaar! Heb een heerlijke boterham op met een uitzicht waar je U tegen zegt kan ik je vertellen!! Toen op weg naar de summit, De top, het doel!! Toen we er bijna waren zat ik er helemaal door heen, ik kon echt niet meer en Christopher vroeg ook aan me van gaat het wel Renee, nou ik kan je in alle eerlijkheid vertellen dat het echt niet meer ging, ik was er heeelemaal klaar mee met die pleuris berg! Maar hoe dan ook, naast het feit dat ik geen andere keuze had, moest en zou ik die top bereiken, ik wilde die summit halen want het moeste gewoon van mezelf! Ik moest echt even doorbijten maar ik heb het gehaald!! :D:D:D Je wilt niet weten hoe blij ik was!! Ik kon wel janken zo blij! Hahahah Het was voor anderen misschien een eitje maar voor mij een hele prestatie! Men oh men wat een tocht was dat zeg! Hels maar heerlijk! Christopher zei later ook tegen me dat het licht sparkeltje uit mijn ogen verdwenen was voor een tijdje, maar dat het eenmaal op de top weer terug was! Haha. En toen we daar op de summit aan het genieten en bijkomen waren van de klim had ik ineens zo veel energie! Ik voelde me bijna herboren! Joost mag weten hoe dat komt want 10 minuten daarvoor stond ik nog te trillen op me benen en wilde ik mezelf nog net niet van die berg af rollen, maar ik kon er weer helemaal tegen aan! We hebben zelfs nog een langere route genomen! Toen nog helemaal terug naar beden waar we aan het eind werden beloond met ene mooi stukje “platteland” Ierland, met idyllische weide velden met schapen en lammetjes, stenen muurtjes en witte huisjes tussen kabbelende beekjes, geweldig! Ik was helemaal in me element en zo trots dat ik die freaking berg getrotseerd had!! Wie had dat ooit kunnen denken!? Nou ik niet kan ik je vertellen!
Het mooie van een flinke hike is de pint die op je staat te wachten in de pub beneden aan de berg. Komen we bij de pub aan, is die dicht!!!! OOOHHHWWW!!! Dit deed mijn humeur iets minder goed kan ik je vertellen! Dus wij doorgelopen naar de het koffie huisje waarvandaan we weer zouden vertrekken, ook DICHT! (er hing nog een bordje op met ‘Open’) Nou ik was not amused kan ik je vertellen!! Het zat tegen het Woeste aan! Hahaha. Totdat ik stemmen hoorde binnen! Dus ik dacht, zoek het uit, mijn water is op ik moet naar de w.c. want ik was al sinds die ochtend 10 uur niet meer geweest (het was inmiddels half 6) dus ik klopte aan op de deur, deed een vrouw met pijn en moeite open want ja ze waren toch dicht, moet je maar niet een bordje met ‘open’ ophangen! Nou ik kon dan wel met veel moeite een flesje water van ze kopen, ik durfde niet meer om een wc bezoekje te vragen! Eerste onaardige Ieren die ik ontmoet heb kan ik je vertellen!

Toen terug gereden naar B&B, als een dolle gedoucht en toen hebben we weer wat gegeten met z’n allen in Donegal Town. Erg gezellig alleen eten viel een beetje tegen en iedereen was moe na een lange dag gewandeld te hebben.

Zondag ochtend 05.20 uur wordt ik wreed verstoord uit mijn nachtrust door een paar zatte lui die het nodig vonden om onder mijn raam, voor de B&B luid te gaan bespreken hoe geweldig ze elkaar allemaal wel niet vonden! Ik had mijn raam opstaan voor frisse lucht maar goed, die heb ik dus dicht moeten doen en ben daarna weer in slaap gevallen.

Zondag ochtend om 08.00 uur weer heerlijk ontbeten bij Bernadette en toen weer in de auto op weg naar het Noorden van Donegal waar we een loop walk zou den gaan doen. Dit was echt een heerlijke wandeling kan ik je vertellen! Auto geparkeerd op een parkeerplaats in het bos aan het begin van de loop walk, en toen lekker gaan wandelen. Helaas was het weer deze dag niet zo fantastisch en hadden we hier en daar een lekker fris Iers buitje op onze nek. De bossen liepen over in duinen, van de duinen naar het strand, daar heerlijk uitgewaaid totdat ons haar aan voelde als stro! Toen over de rotsen een stuk over de kliffen gelopen, daar aan zee op een klif onze lunch weer gehad, ik heb ergere plekken mijn lunch gekregen kan ik je vertellen! En toen van de kliffen naar de glooiende weide velden waar de schapen en lammetjes vrolijk rond huppelde. De weides liepen weer over in de bossen en zo kwamen we na ongeveer 10km weer terug bij de parkeerplaats.
Toen zijn we verder gereden naar een National Park (ben alleen even de naam vergeten, zal het morgen aan Christopher vragen) waar we de tuinen hebben bezocht van het Manour House. Dit huis was ooit gebouwd door een rijke man die daarvoor alle inwoners in de omgeving zonder pardon uit hun huizen heeft geëvacueerd. Deze man was dus niet geliefd in de buurt kan ik je vertellen. Erg mooi huis, dat wel, mooie omgeving ook! Het was alweer het einde van de dag en we moesten weer terug met de auto want het was alweer 18.00 uur en het was nog een dik uur terug rijden naar Donegal Town.

Op de terug weg weer heerlijke Ierse muziek geluisterd in de auto, maakt het allemaal wel af als je zo door dat landschap rijd, tussen bergen en meren door met hier en daar een oud verlaten afgebrokkeld huisje. Het echte Ierland!

Die avond hebben we in een restaurantje gegeten waar onze gastvrouw Bernadette ook nog zo’n 3 dagen in de week werkt! Het mens heeft het maar druk! Heerlijk gegeten en hilarische verhalen uitgewisseld. Dat is het leuke van op pad gaan met onbekende, ze hebben allemaal leuke en bijzondere verhalen te vertellen! Zo hebben de twee vrouwen uit Dublin gewerkt op de olympische spelen in Londen vorige zomer en kwamen ze ook met de leukste verhalen aan zetten. We hebben allemaal een ander leven maar toch ook weer zo veel gemeen. Dat schept dan weer een band zeg ik maar zo. Na het eten zijn we met een aantal nog naar een locale pub gegaan, de Reel Inn. Dit is echt een oude Ierse pub waar de eigenaar al tientallen jaren dag in dag uit, 7 dagen per week, 52 weken per jaar live muziek speelt samen met een aantal vrienden. De enige dagen dat ze niet spelen is op goede vrijdag en eerste kerstdag. Op een gegeven moment waren er nog maar een paar mensen in de pub en toen bleek dat het nogal unusual was dat een van die mannen daar aan het spelen was. Christopher kon zijn oren niet geloven toen hij hoorde wie die man was. Voor het hele geschiedenis verhaal verwijs ik je door naar de wikipedia website: http://en.wikipedia.org/wiki/1981_Irish_hunger_strike
Maar het was dus zo dat in de jaren 80 gevangenen aan een honger staking begonnen om te vechten voor hun land, Ierland. Een van deze mannen was de bekende Bobby Sands die zichzelf net als de anderen heeft dood laten verhongeren. Op zijn begrafenis kwamen wel zo’n 100.000 mensen! De man die dus die avond dat ik in de pub was op zijn gitaar aan het spelen was en aan het zingen was, was dus zijn broer! De broer van de beroemde Bobby Sands. Christopher zei dat Ierser dan dit het niet kon worden! Toen er als laatste die avond nog een liedje werd gezongen door een van zijn vrienden over de honger staking zijn we maar weg gegaan want toen werd het hem allemaal te veel. Toch weer bijzonder om dat weer in zo’n kleine onbekende pub in een uithoek van Ierland mee te maken! Stukje geschiedenis ook.

Die avond heb ik heerlijk geslapen. Met zn allen nog ontbeten bij de weer oh zo vriendelijke Bernadette en toen zijn we rond half 11 gaan rijden weer richting Dublin.

Ik heb een heerlijk weekend gehad met weer gemixte emoties. Ik ben weer veel kennis en ervaring rijker geworden en heb mijn verkoudheid op die berg achter gelaten want ik had nergens meer last van! Heerlijk die wind door je kop!

Het was weer een lang verhaal maar het was dan ook weer een geweldig weekend! Nu kan ik uit kijken naar het volgende en dat is dat Yara 9 mei deze kant op komt! :D Nog maar 10 nachtjes slapen en dan mag ik haar weer knuffelen! 20 jaar vriendinnen is toch wel bijzonder! :D Gaan we even mooi vieren hier in Ierland dacht ik zo!

Morgen is het koninginnendag en de dag van de kroning maar ik mag hier gewoon gaan werken want hier doen ze daar niet aan natuurlijk ;) Ik heb een mooie Hollandse broche van mam gekregen dus die doe ik op voor onze oude Queen en nieuwe King! Toch een beetje Nederlands!

Tot de volgende keer maar weer!