Mountain Skills 1
Door: Runnee
Blijf op de hoogte en volg Renee
11 Maart 2013 | Ierland, Trooperstown
Ik kan jullie het blijde nieuws vertellen dat ik nog leef! Ik heb een spier verrekt in mijn lies na een uitglijer, wat last van mijn heupjes, en mijn voetjes zouden een fijne massage kunnen gebruiken maar ondanks de erbarmelijke omstandigheden daar boven op die bergen zit ik weer heerlijk in mijn caravan waar het binnen waait omdat het buiten stormt (nee ik heb geen ramen open staan) en ik mijn adem kan zien! Home Sweet Home! :D
Ik heb wat afgezien die 2 dagen maar al met al kan ik zeggen dat ik weer een hoop ervaringen en kennis wijzer ben geworden en mijn weekend niet beter had kunnen besteden + mijn waterdichte schoenen zijn niet zo waterdicht meer! hahah
Zaterdag, dag 1.
Op zaterdag zouden we de groep ontmoeten bij Glendalough hotel, in totaal waren we met zijn zessen incl Christopher en ik. Er was nog een vrouw en 3 mannen allemaal zo tussen de 35 en 59 jaar oud. Erg aardige mensen allemaal. Ze hadden zich opgegeven voor deze cursus omdat ze zelf graag wandelen maar ook wat kennis over het kaartlezen wilden hebben en alles wat er bij komt.
Om 09.30 uur in de ochtend legde Chris eerst wat uit over hoe een wandel kaart werk (totaal anders dan een wegen kaart) wat alles betekend etc etc. Toen zijn we de bergen in gegaan van de Wicklow Mountains. Het was zooooo mistig dat je echt nog geen 30 meter vooruit of achteruit kon kijken! Aan de ene kant echt super gaaf want het maakt de bergen erg mysterieus en je hebt het idee alsof je live op de set van de film ‘Twilight’ bent maar ergens was het ook wel een beetje scary! Je zag geen hand voor ogen, en het meest zonde was dat we dus ook geen beloning hadden met het uitzicht! (zie fotos facebook). We hebben met de kaart gewerkt, wat alleen zonde was, door de mist konden we niet goed oefenen met de kaart. Het is de bedoeling dat je op de kaart kan terug vinden waar je bent (als je verdwaald bent) dit doe je onder anderen door metingen maar met name ook door het herkennen van punten om je heen. Door de mist konden wij dus nog geen 20 meter ver kijken! Dit gooide een beetje roet in het eten maar ach, dat drukte de pret niet en wij met volle moed naar boven op die berg (zo’n 400m). Na alle ellende van kou en mist hadden we ook nog eens merendeel van de dag last van driezel regen en om de zoveel tijd een bui op ons nek! Op een gegeven moment was ik er zo klaar mee, het was echt zonde van het weer want de cursus op zich is echt super interessant! Ik heb er echt zoo veel van geleerd!
Toen zijn we weer de berg afgelopen na een lange middag en dit deden we langs een honderden jaren oude pad waarover de bevolking vroeger omhoog liep om bij hun vee te komen etc. Heel gek idee dat dat pad al zoveel jaren oud is! Ik gok dat we wel deze dag totaal weer zo’n 10km hebben gelopen. Rond 17.00 uur a 17.30 uur waren we weer terug in het Glendalough hotel waar we nog wat info kregen van Christopher over de juiste kleding, wat te doen bij ongelukken, over onderkoeling gesproken etc. Christopher kan zo veel vertellen, over geschiedenis, het wandelen, de bergen, heel interessant! Die man weet echt veel!
Toen iets over 18.00 waren we klaar en ben ik gesloopt thuis gekomen na een lange, natte en koude dag! Ik moet eerlijk toegeven dat toen ik zondag ochtend wakker werd ik totaaaal geen zin had om nog een dag die kou in te moeten!
Zondag, dag 2.
Dus zondag ochtend met een beetje een nukkig hemeur aangekleed, en met Christopher weer in de Footfalls bus naar Glendalough gereden. Teresa was ook mee gegaan want die heeft ons uiteindelijk met de hele groep afgezet aan de andere kant van de berg waar we onze tour begonnen. Ik wist dat het kouder zou worden die dag dus had een extra fleece trui aangetrokken. (zo blij mee!) Ook zouden we die dag hoger de bergen in gaan want de mist was zo goed als weg.
Dus toen we werden afgezet door Teresa en we kwamen de auto weer uit merkten we hoe koud het was! Oh my god het sneeuwde zelfs! Ik was zo blij dat ik zoveel kleding aan had! Ik had mijn regenbroek aangetrokken ook tegen de wind! Ik had een muts op en daaroverheen de capuchon van mijn trui dus ik zat helemaal ingepakt! Handschoenen aan, en gaan met die banaan! We hebben weer heel veel geoefend met van alles en nog wat, wat met de kaart en kompas te maken had, metingen, tellen ivm slecht zicht zodat je toch weet hoever je gelopen bent, kompas metingen etc etc. Een hoop geleerd dus! Zo weet ik bijvoorbeeld dat als ik 67 stappen heb gezet (op plat oppervlak of berg afwaarts) dat ik dan (ongeveer) 100 meter gelopen heb. Altijd handig om te weten! En zeker op een berg! Toen we de eerste berg opgelopen hadden konden we amper blijven staan van de wind! Het was zoooo koud en het sneeuwde en die wind, maar het uitzicht was weer fantastisch!
Toen zijn we van berg naar berg gelopen door de blub en de heide. Dan denk je, oh wat leuk door de heide wandelen, nou ik kan je vertellen de heide hier in Ierland is geen pretje! Dat zijn geen leuke bloempjes op een stuk grasland, nee dat zijn hele struikgewassen op een berg met dikke wortels boven de grond waar je achter blijft haken! Doordat we met metingen bezig waren mochten we het “padje” niet volgen, nee we moesten recht door die knie-hoge heiden naar boven beunen (deze berg was zo’n 510 m hoog) hahah zie je me al gaan! Ik was de dag ervoor uitgegleden over een natte steen en hiermee een spiertje in mijn lies verrekt, dus na 2 bergen kon ik mijn been amper nog omhoog halen, ellende! Maar gewoon doorgelopen, wel wat voorzichtig gedaan uiteraard.
Mijn schoenen waren dus eerst waterdicht maar na al die zompige bodems te hebben getrotseerd voelde ik dat mijn sokjes toch wat nat waren geworden, en nee ik had geen extreme zweet voeten! Maar ook dat drukte de pret niet want al met al was deze dag veel leuker dan de dag ervoor, het was dan wel (fucking) koud maar in ieder geval zo goed als droog! Wat wel een beetje jammer was, is dat die vrouw die ook mee liep alles allemaal al een keer had meegemaakt op een of andere berg hier in Ierland, ik noem een val, onderkoeling, verdwaald, uitgedroogd, noem het op en ze had het wel een keer meegemaakt. En als ze het zelf niet was dan wel d’r broer of zus. Ik dacht ik moet nu weg lopen want anders ga ik dingen zeggen die ik niet moet zeggen. Naast dit moest ze ook 100x dingen aan Chris vragen omdat ze het niet snapte of niet wist ook al was het nog zo duidelijk! Voor Chris was het wel leuk omdat ze veel interesse toonde maar ondanks dat het echt een aardige vrouw was had ik dr van die berg af kunnen duwen! Maar goed, we hebben een top tocht gemaakt en aan het eind was ik toch weer trots op mezelf dat ik het weer had volbracht. Ik geloof dat we nu wel meer kilometers hadden gelopen dan de dag ervoor maar het was wel een leukere dag.
Aan het eind van de dag was Teresa weer met de bus naar Glendalough gekomen (Waar wij naar toe waren gelopen) en hebben Christopher, Teresa en ik een hapje gegeten in het hotel. Heerlijk dat ik zelf niet hoefde te koken! Chris is een tijdje zonder vlees aan het eten, en normaal gesproken nam hij altijd de steak na een weekendje mountain skills, dus ik heb voor hem die traditie voort gezet! Haha, jummmyy!!
Ik kan nu niet meer opstaan want me heupen zijn zo stijf dat ze vast zitten, en als ik op kan staan kam ik amper lopen van de kramp in mijn voeten maar ach, wat maakt het allemaal uit ik heb Mountain Skills 1 overleefd, veel geleerd, leuk weekend gehad en ik heb nu een soort van log boekje voor mijn volgende wandelingen (van een minimum van 4 uur). Je moet ook Mountain Skills 2 hebben gedaan en een minimum van 15 wandelingen om een soort van examen te mogen afleggen en dan ben je gecertificeerd. Ook moet je een recent E.H.B.O cursus hebben gedaan, en ik denk dat ik die sowieso wel ga volgen hier bij de Mountain Resque, altijd handig en zeker op een berg!
Maandag, weer aan het werk.
Ik werd vanochtend wakker na wat onrustig te hebben geslapen aangezien het nogal stormde vannacht, en ik heb zowaar amper spierpijn tot helemaal niet! :D hahah goed gedaan dacht ik zo! Vanachthad ik soms het idee dat het dak van mijn caravan eraf zou waaien! Maar die zit er nog op gelukkig! Helaas toen ik wilde gaan douchen kwam er geen water uit mijn kraan! Ellende, waterleidingen bevroren! Alles wat ook maar iets van vocht bevatte is nu gevormd in ijs, zoals mijn tandenborstel! Haha, gelukkig kan ik bij Chris en Teresa douchen! Ben helemaal klaar met die kou en die zon mag wel snel komen! (bid allemaal even met me mee dat die waterleidingen niet kappot gaan door de kou, anders heb ik een groot probleem in mijn mobile home! Kaarsjes branden dus! hahah.
Komende vrijdag heb ik vrij gekregen want dan komt Lisa naar Dublin en gaan we een heel (lang) weekend de pubs van Dublin onveilig maken en St. Patricks’ day vieren! Je wil niet weten hoeveel zin ik daarin heb! Dus ik heb vrijdag de 15e en maandag de 18e vrij gekregen, erg aardig!
Ik hou jullie op de hoogte en zal erna weer een blog schrijven over hoe ons fantastische Dublin/St. Patricks’ day weekend was geweest!
Tot snel, dikke kus!
Ik heb wat afgezien die 2 dagen maar al met al kan ik zeggen dat ik weer een hoop ervaringen en kennis wijzer ben geworden en mijn weekend niet beter had kunnen besteden + mijn waterdichte schoenen zijn niet zo waterdicht meer! hahah
Zaterdag, dag 1.
Op zaterdag zouden we de groep ontmoeten bij Glendalough hotel, in totaal waren we met zijn zessen incl Christopher en ik. Er was nog een vrouw en 3 mannen allemaal zo tussen de 35 en 59 jaar oud. Erg aardige mensen allemaal. Ze hadden zich opgegeven voor deze cursus omdat ze zelf graag wandelen maar ook wat kennis over het kaartlezen wilden hebben en alles wat er bij komt.
Om 09.30 uur in de ochtend legde Chris eerst wat uit over hoe een wandel kaart werk (totaal anders dan een wegen kaart) wat alles betekend etc etc. Toen zijn we de bergen in gegaan van de Wicklow Mountains. Het was zooooo mistig dat je echt nog geen 30 meter vooruit of achteruit kon kijken! Aan de ene kant echt super gaaf want het maakt de bergen erg mysterieus en je hebt het idee alsof je live op de set van de film ‘Twilight’ bent maar ergens was het ook wel een beetje scary! Je zag geen hand voor ogen, en het meest zonde was dat we dus ook geen beloning hadden met het uitzicht! (zie fotos facebook). We hebben met de kaart gewerkt, wat alleen zonde was, door de mist konden we niet goed oefenen met de kaart. Het is de bedoeling dat je op de kaart kan terug vinden waar je bent (als je verdwaald bent) dit doe je onder anderen door metingen maar met name ook door het herkennen van punten om je heen. Door de mist konden wij dus nog geen 20 meter ver kijken! Dit gooide een beetje roet in het eten maar ach, dat drukte de pret niet en wij met volle moed naar boven op die berg (zo’n 400m). Na alle ellende van kou en mist hadden we ook nog eens merendeel van de dag last van driezel regen en om de zoveel tijd een bui op ons nek! Op een gegeven moment was ik er zo klaar mee, het was echt zonde van het weer want de cursus op zich is echt super interessant! Ik heb er echt zoo veel van geleerd!
Toen zijn we weer de berg afgelopen na een lange middag en dit deden we langs een honderden jaren oude pad waarover de bevolking vroeger omhoog liep om bij hun vee te komen etc. Heel gek idee dat dat pad al zoveel jaren oud is! Ik gok dat we wel deze dag totaal weer zo’n 10km hebben gelopen. Rond 17.00 uur a 17.30 uur waren we weer terug in het Glendalough hotel waar we nog wat info kregen van Christopher over de juiste kleding, wat te doen bij ongelukken, over onderkoeling gesproken etc. Christopher kan zo veel vertellen, over geschiedenis, het wandelen, de bergen, heel interessant! Die man weet echt veel!
Toen iets over 18.00 waren we klaar en ben ik gesloopt thuis gekomen na een lange, natte en koude dag! Ik moet eerlijk toegeven dat toen ik zondag ochtend wakker werd ik totaaaal geen zin had om nog een dag die kou in te moeten!
Zondag, dag 2.
Dus zondag ochtend met een beetje een nukkig hemeur aangekleed, en met Christopher weer in de Footfalls bus naar Glendalough gereden. Teresa was ook mee gegaan want die heeft ons uiteindelijk met de hele groep afgezet aan de andere kant van de berg waar we onze tour begonnen. Ik wist dat het kouder zou worden die dag dus had een extra fleece trui aangetrokken. (zo blij mee!) Ook zouden we die dag hoger de bergen in gaan want de mist was zo goed als weg.
Dus toen we werden afgezet door Teresa en we kwamen de auto weer uit merkten we hoe koud het was! Oh my god het sneeuwde zelfs! Ik was zo blij dat ik zoveel kleding aan had! Ik had mijn regenbroek aangetrokken ook tegen de wind! Ik had een muts op en daaroverheen de capuchon van mijn trui dus ik zat helemaal ingepakt! Handschoenen aan, en gaan met die banaan! We hebben weer heel veel geoefend met van alles en nog wat, wat met de kaart en kompas te maken had, metingen, tellen ivm slecht zicht zodat je toch weet hoever je gelopen bent, kompas metingen etc etc. Een hoop geleerd dus! Zo weet ik bijvoorbeeld dat als ik 67 stappen heb gezet (op plat oppervlak of berg afwaarts) dat ik dan (ongeveer) 100 meter gelopen heb. Altijd handig om te weten! En zeker op een berg! Toen we de eerste berg opgelopen hadden konden we amper blijven staan van de wind! Het was zoooo koud en het sneeuwde en die wind, maar het uitzicht was weer fantastisch!
Toen zijn we van berg naar berg gelopen door de blub en de heide. Dan denk je, oh wat leuk door de heide wandelen, nou ik kan je vertellen de heide hier in Ierland is geen pretje! Dat zijn geen leuke bloempjes op een stuk grasland, nee dat zijn hele struikgewassen op een berg met dikke wortels boven de grond waar je achter blijft haken! Doordat we met metingen bezig waren mochten we het “padje” niet volgen, nee we moesten recht door die knie-hoge heiden naar boven beunen (deze berg was zo’n 510 m hoog) hahah zie je me al gaan! Ik was de dag ervoor uitgegleden over een natte steen en hiermee een spiertje in mijn lies verrekt, dus na 2 bergen kon ik mijn been amper nog omhoog halen, ellende! Maar gewoon doorgelopen, wel wat voorzichtig gedaan uiteraard.
Mijn schoenen waren dus eerst waterdicht maar na al die zompige bodems te hebben getrotseerd voelde ik dat mijn sokjes toch wat nat waren geworden, en nee ik had geen extreme zweet voeten! Maar ook dat drukte de pret niet want al met al was deze dag veel leuker dan de dag ervoor, het was dan wel (fucking) koud maar in ieder geval zo goed als droog! Wat wel een beetje jammer was, is dat die vrouw die ook mee liep alles allemaal al een keer had meegemaakt op een of andere berg hier in Ierland, ik noem een val, onderkoeling, verdwaald, uitgedroogd, noem het op en ze had het wel een keer meegemaakt. En als ze het zelf niet was dan wel d’r broer of zus. Ik dacht ik moet nu weg lopen want anders ga ik dingen zeggen die ik niet moet zeggen. Naast dit moest ze ook 100x dingen aan Chris vragen omdat ze het niet snapte of niet wist ook al was het nog zo duidelijk! Voor Chris was het wel leuk omdat ze veel interesse toonde maar ondanks dat het echt een aardige vrouw was had ik dr van die berg af kunnen duwen! Maar goed, we hebben een top tocht gemaakt en aan het eind was ik toch weer trots op mezelf dat ik het weer had volbracht. Ik geloof dat we nu wel meer kilometers hadden gelopen dan de dag ervoor maar het was wel een leukere dag.
Aan het eind van de dag was Teresa weer met de bus naar Glendalough gekomen (Waar wij naar toe waren gelopen) en hebben Christopher, Teresa en ik een hapje gegeten in het hotel. Heerlijk dat ik zelf niet hoefde te koken! Chris is een tijdje zonder vlees aan het eten, en normaal gesproken nam hij altijd de steak na een weekendje mountain skills, dus ik heb voor hem die traditie voort gezet! Haha, jummmyy!!
Ik kan nu niet meer opstaan want me heupen zijn zo stijf dat ze vast zitten, en als ik op kan staan kam ik amper lopen van de kramp in mijn voeten maar ach, wat maakt het allemaal uit ik heb Mountain Skills 1 overleefd, veel geleerd, leuk weekend gehad en ik heb nu een soort van log boekje voor mijn volgende wandelingen (van een minimum van 4 uur). Je moet ook Mountain Skills 2 hebben gedaan en een minimum van 15 wandelingen om een soort van examen te mogen afleggen en dan ben je gecertificeerd. Ook moet je een recent E.H.B.O cursus hebben gedaan, en ik denk dat ik die sowieso wel ga volgen hier bij de Mountain Resque, altijd handig en zeker op een berg!
Maandag, weer aan het werk.
Ik werd vanochtend wakker na wat onrustig te hebben geslapen aangezien het nogal stormde vannacht, en ik heb zowaar amper spierpijn tot helemaal niet! :D hahah goed gedaan dacht ik zo! Vanachthad ik soms het idee dat het dak van mijn caravan eraf zou waaien! Maar die zit er nog op gelukkig! Helaas toen ik wilde gaan douchen kwam er geen water uit mijn kraan! Ellende, waterleidingen bevroren! Alles wat ook maar iets van vocht bevatte is nu gevormd in ijs, zoals mijn tandenborstel! Haha, gelukkig kan ik bij Chris en Teresa douchen! Ben helemaal klaar met die kou en die zon mag wel snel komen! (bid allemaal even met me mee dat die waterleidingen niet kappot gaan door de kou, anders heb ik een groot probleem in mijn mobile home! Kaarsjes branden dus! hahah.
Komende vrijdag heb ik vrij gekregen want dan komt Lisa naar Dublin en gaan we een heel (lang) weekend de pubs van Dublin onveilig maken en St. Patricks’ day vieren! Je wil niet weten hoeveel zin ik daarin heb! Dus ik heb vrijdag de 15e en maandag de 18e vrij gekregen, erg aardig!
Ik hou jullie op de hoogte en zal erna weer een blog schrijven over hoe ons fantastische Dublin/St. Patricks’ day weekend was geweest!
Tot snel, dikke kus!
-
11 Maart 2013 - 10:29
Mam:
Lieve schat, wat een heerlijk verhaal weer. Wat zou je oma hiervan genoten hebben!!
Het is ongelooflijk dat jij geen spierpijn hebt. Gelukkig maar natuurlijk. Nog even de kou trotseren en dan komt de lente!! Kun je lekker op je balcon zitten.
Maar eerst gezellig feesten in Dublin!!
kus mam. -
11 Maart 2013 - 11:11
Aartje:
Hoi Renee wat ben jij een bikkel zeg , super. Lopen lopen en nog eens lopen vind het geweldig van je,
berg op en berg af. Het is goed voor je moet je maar denken en dan vind je het nog leuk ook.
Hoop voor je dat de lente gauw in aantocht is [ hier sneeuwt het ook weer ]
Ga maar lekker genieten van de feesten in Dublin dat heb je wel verdiend.
groetjes Eric en aartje.xxx -
11 Maart 2013 - 11:49
Jan Van Der Ent:
Leuk om te lezen dat uitbarstingen van het weer en jouw prestaties in het open veld tot een uitdaging voor je geworden zijn. Maar goed zo verwonderlijk is dit niet omdat we uiteindelijk geschapen zijn om te overleven in de natuur die weerbarstig kan zijn. Volgende keer vertel je vast een verhaal dat je het eten in de natuur moest gaan zoeken, strikken had gezet en konijn had gescoord. Met vuursteen vuur had gemaakt na 3 uur mislukkingen omdat het vonkje niet wilde overslaan. Het vonkje Ierland en Renee is wel meteen overgeslagen en dat is prima. Ik ga graag met kaart en kompas met je bergen in. Geniet van je vrije dagen en neem een quinnes van mij omdat ik de 15e jarig ben. Lief Jan -
11 Maart 2013 - 12:10
Gerda Pentinga:
Wat een heerlijk verhaal Renee, ik benijdt je niet in die kouwe caravan brrrrr maar wat je daar doet, ziet, onderneemt is geweldig. Hartstikke leuk en geniet van je lange weekeinde! Gerda -
11 Maart 2013 - 13:44
Ruth:
Holyguacamole!! wat een tocht. Ik zou dat mens ook van de berg af hebben geduwd hahaha! Hoe meer ervaring des te minder spierpijn, dus dat doe je goed. Oja vraag eens aan chris om een spray om je schoenen weer waterdicht te maken. Moeten ze wel eerst helemaal droog zijn. Anders kan Lisa dat misschien voor je meenemen in der koffer?
xx -
11 Maart 2013 - 18:52
Chris Ellen:
Trots op jou! Vet stoer dat je het toch allemaal maar doet. Kun je samen met een Koen gaan hiken, hoef ik tenminste niet mee haha. Veel plezier alvast komend weekend! xx -
11 Maart 2013 - 19:27
Lisette:
Haha geweldige verhalen Runee! Lees het altijd met een dikke grijns op mijn gezicht ;-) xx -
11 Maart 2013 - 23:47
Jassie:
Bikkel van ons! echt overleven soms dus? Hopen dat het zonneke snel tevoorschijn komt!
Fijne week en alvast heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel plezier aankomend weekend! dikke knuf uit Sydney! -
12 Maart 2013 - 06:31
Hetty:
Jemig Renee wat een verhaal weer.. We zijn weer super trots op je dat je het maar weer even gedaan heb en dat alles met zonder spierpijn...
Zou wel je schoenen terug brengen naar de winkel en zeggen dat ze niet waterdicht zijn...
Vrgr. Hetty -
13 Maart 2013 - 15:24
Lisa Collins:
Mijn god, wat een ellende Renee!!!!!!!! Ik ben blij dat er de volgende keer een totaal andere blog komt! Hihi!! Er komt genoeg zon aan in Ierland, voor zover dat kan natuurlijk! Een mix van Schots, Holland & Iers zonnetje komt vrijdag jouw kant op! WHOEEHOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!
DIKKE KUS -
13 Maart 2013 - 15:31
Lisa Collins:
Oh ja, what happens in Dublin, stays in Dublin. Had ook wel een goede geweest voor op onze trui!
Werkse nog!!! En geen hikes aub meer deze week, je moet fris en fruitig zijn en geen spieren verrekt hebben.. dat gebeurd dit weekend hopelijk wel! MOEHAHAH
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
