Gili Trawangan
Door: Renee
Blijf op de hoogte en volg Renee
13 April 2012 | Indonesië, Bali
Veel mensen vragen zich af wat er nou zo fantastisch is aan reizen en hoe dat iemand zijn passie kan zijn. Vaak denken ze dan alleen maar aan het in en uit pakken van bagage, (aardbevingen en tsunami’s), wachten op openbaar vervoer en vieze beesten ontdekken tussen lakens en bagage die nare bulten achter laten en waarvan ze de naam niet eens kennen. Klopt dat hoort er ook allemaal zeker bij en dat is inderdaad niet altijd even fijn, maar dat is slechts het kleine deel van al het moois wat er nog meer bij komt kijken.
Ik ben nu weer 4 weken van huis weggeweest en ik word weer helemaal herinnerd aan waarom ik aan deze opleiding begonnen ben… ik doe deze studie om hierna hopelijk een fijne baan te vinden die mij vaak in verschillende landen zal brengen over de hele wereld. Ik heb vandaag op het strand na lopen denken over wat ik al van de wereld gezien heb en ik ben tot de conclusie gekomen dat dat nog veel te weinig is! Ik ben nu ongeveer in zo’n 17 landen geweest waarvan ik bij de een wat meer heb mogen proeven dan de ander maar ze waren allemaal even interessant.
Het leven in een ander land, een andere cultuur en met andere mensen brengt mij weer zoveel kennis bij die ik niet in boeken lees, het zal vast wel in boeken te vinden zijn maar in het echt is het allemaal zo veel mooier, beter en interessanter! Nu ik op de Gili eilanden zit (of inmiddels zat) kan ik ook een vergelijking maken van 2 verschillende culturen in 1 land. Op Bali zijn de meeste mensen Hindoestaan en op Gili is het merendeel Moslim. Ik had niet verwacht dat er zo veel verschil in de aard van de mensen zou zijn maar ik merk heel sterk dat de mensen op Bali zo veel vriendelijker zijn, ze doen daar werkelijk alles voor je om maar te zorgend dat je het er naar je zin hebt. Ze zijn oprecht en geïnteresseerd in wie je bent, hoe je heet, wat je doet en waarom je hier bent. De mensen op Gili willen volgens mij alleen maar winst maken.
Desondanks ben ik ook een hele eerlijke en aardige man tegen gekomen hier op de
Gili’s. Ik heb met een man van 39 gepraat hier op Gili toen ik aan het wachten was om te gaan snorkelen. Hij begon een praatje met mij te maken en zei dat hij Henry heette. Hij vertelde dus dat hij 39 jaar oud was, met pensioen en 4 vrouwen getrouwd had maar dat deze vrouw van 29 hij toch wel oud wilde worden. Hij vertelde dat hij vroeger veel aan de wiet zat en paddenstoelen (dat is hier heel normaal op de Gili’s) en dat hij bij de Sama Sama bar raggay muziek bespeelde met zijn rasta haren tot op zijn billen. Nu had hij een kort koppie, zijn geloof in zijn god teruggevonden en was van alle drank en drugs af. Ik moest lachen dat hij vertelde dat hij al met pensioen was, wie in Nederland is er nou al met pensioen op zijn 39e?! Dat zouden wij we willen! Haha. Ik vroeg of hij kinderen had maar die had hij niet. Hij was wel hard aan het oefenen zei tie! Haha. Maar ook vertelde hij dat als hij geen kinderen meer krijgt dat hij dan geld wil gaan sparen om in een huis te kunnen wonen op Bali waar ze hem dan zullen verzorgen. Bij ons in Nederland is het de normaalste zaak van de wereld dat als je oud bent je maar in een bejaardentehuis of iets dergelijks gaat wonen. Hier gaat het zo veel meer om familie banden wat wij helemaal niet meer gewend zijn. De mensen hier zijn veel closer met elkaar dan bij ons in NL, de kinderen worden door de gehele familie opgevoed en leven hier in alle vrijheid op het strand, ze spelen buiten en hebben echt een leven, welk kind in Nederland speelt er nog buiten, 9 van de 10 zit achter een playstation, TV of zelfs een Ipad, het moet niet gekker worden. Het meest vreemde van dit hele verhaal is, is dat de man Henry vertelde dat hij het idee had dat hij op Gili Trawanga in een soort van eiland gevangenis zat. Hij zei, verder dan Lombok kom ik niet en daar heeft hij ook gelijk in. Hij is op Lombok geboren net als de meeste mensen hier op Gili, is daar opgegroeid, heeft 2 jaar in Australie gewoond en woont nu op een paradijslelijk eiland en hij noemt het een gevangenis, bizar. Ik ben dan een toerist en heb 5 dagen op het eiland gespendeerd en ik voelde juist alsof ik alle vrijheid van de wereld had. De mensen op Gili hebben meer vrijheid dan wij in Nederland hebben kan ik je vertellen. Hier loopt geen politie rond alles wordt door de burgers geregeld, je hoeft geen vergunning aan te vragen om iets te mogen bouwen op het eiland, als je land koopt mag je er mee doen wat je wilt, drugs is hier te verkrijgen zo veel je maar wilt en als je het maar thuis of in je accommodatie gebruikt en niet op straat is het allemaal legaal. Er is hier geen verkeer aangezien het enige vervoer hier een fiets of paard en wagen is, geen geluid van motoren slechts die van de bootjes die af en aan varen om toeristen te brengen of te halen, zo veel rust hier. En dan kom ik straks weer terug in het gestructureerde Nederland waar ik een agenda heb, afspraken en regels waaraan ik me moet houden en niet meer met de dag kan leven. In Nederland weet ik bijna al wat de volgende dag mij brengen zal, terwijl hier dat een groot vraagteken is. Geef mij gili maar als gevangenis dan!
Kunnen gaan en staan waar je wilt en waar je ook maar naar toe wilt is zo’n heerlijk gevoel van vrijheid tijdens het reizen, geen verplichtingen en geen afspraken, hooguit een vliegtuig dat je moet halen of een zonsondergang als je die niet wilt missen.
Als ik Henry moet geloven moet het pensioen leven vreselijk zijn hier op de Gili’s, maar ik vind het er heerlijk! Wij Nederlanders zijn goed in klagen en dat doe ik dan ook zeker een aantal keer op een dag, over het zand wat op een gegeven moment overal zit en niet meer weggaat, gebrek aan wc papier of uberhaubt een gewone wc vinden is al een kunst, het dagelijkse uit eten wat je op een gegeven moment ook niet meer smaakt en dan nog niet gesproken over het pisstraatlje water wat hier uit de douche komt. Aan het eind van de rit, maakt dat allemaal dan nog uit? Nope, dat vergeet ik allemaal wel want als ik straks in mijn bedje in Nederland lig met een fijne bruine boterham met kaas erop denk ik terug aan de heerlijke tijd die ik hier op Bali en Gili Trawangan heb gehad. De vriendelijke mensen, de rust, de vrijheid en het heerlijke klimaat zijn de dingen die mij bij zullen blijven. Of ik hier ooit nog terug kom? Dat weet ik wel zeker! Ik heb slechts maar een stukje gezien van al het moois wat Indonesie in zijn geheel mij te bieden heeft en Indonesie is ook slechts maar 1 van de vele landen die ik nog moet gaan ontdekken maar ik ben nog maar 23 jaar jong, en heb nog een heel leven te gaan aangezien ik waarschijnlijk niet op mijn 39e met pensioen kan gaan.
Ik heb van deze 4 weken weer een hoop geleerd over anderen, andere culturen, andere mensen en ook zeker over mijzelf. Want hoe het ook went of keert en waar je ook gaat of staat, je komt altijd jezelf weer tegen, daar heb je geen spiegel voor nodig.
Indonesie, tot ziens...
...Nederland Hallo!
Ik ben nu weer 4 weken van huis weggeweest en ik word weer helemaal herinnerd aan waarom ik aan deze opleiding begonnen ben… ik doe deze studie om hierna hopelijk een fijne baan te vinden die mij vaak in verschillende landen zal brengen over de hele wereld. Ik heb vandaag op het strand na lopen denken over wat ik al van de wereld gezien heb en ik ben tot de conclusie gekomen dat dat nog veel te weinig is! Ik ben nu ongeveer in zo’n 17 landen geweest waarvan ik bij de een wat meer heb mogen proeven dan de ander maar ze waren allemaal even interessant.
Het leven in een ander land, een andere cultuur en met andere mensen brengt mij weer zoveel kennis bij die ik niet in boeken lees, het zal vast wel in boeken te vinden zijn maar in het echt is het allemaal zo veel mooier, beter en interessanter! Nu ik op de Gili eilanden zit (of inmiddels zat) kan ik ook een vergelijking maken van 2 verschillende culturen in 1 land. Op Bali zijn de meeste mensen Hindoestaan en op Gili is het merendeel Moslim. Ik had niet verwacht dat er zo veel verschil in de aard van de mensen zou zijn maar ik merk heel sterk dat de mensen op Bali zo veel vriendelijker zijn, ze doen daar werkelijk alles voor je om maar te zorgend dat je het er naar je zin hebt. Ze zijn oprecht en geïnteresseerd in wie je bent, hoe je heet, wat je doet en waarom je hier bent. De mensen op Gili willen volgens mij alleen maar winst maken.
Desondanks ben ik ook een hele eerlijke en aardige man tegen gekomen hier op de
Gili’s. Ik heb met een man van 39 gepraat hier op Gili toen ik aan het wachten was om te gaan snorkelen. Hij begon een praatje met mij te maken en zei dat hij Henry heette. Hij vertelde dus dat hij 39 jaar oud was, met pensioen en 4 vrouwen getrouwd had maar dat deze vrouw van 29 hij toch wel oud wilde worden. Hij vertelde dat hij vroeger veel aan de wiet zat en paddenstoelen (dat is hier heel normaal op de Gili’s) en dat hij bij de Sama Sama bar raggay muziek bespeelde met zijn rasta haren tot op zijn billen. Nu had hij een kort koppie, zijn geloof in zijn god teruggevonden en was van alle drank en drugs af. Ik moest lachen dat hij vertelde dat hij al met pensioen was, wie in Nederland is er nou al met pensioen op zijn 39e?! Dat zouden wij we willen! Haha. Ik vroeg of hij kinderen had maar die had hij niet. Hij was wel hard aan het oefenen zei tie! Haha. Maar ook vertelde hij dat als hij geen kinderen meer krijgt dat hij dan geld wil gaan sparen om in een huis te kunnen wonen op Bali waar ze hem dan zullen verzorgen. Bij ons in Nederland is het de normaalste zaak van de wereld dat als je oud bent je maar in een bejaardentehuis of iets dergelijks gaat wonen. Hier gaat het zo veel meer om familie banden wat wij helemaal niet meer gewend zijn. De mensen hier zijn veel closer met elkaar dan bij ons in NL, de kinderen worden door de gehele familie opgevoed en leven hier in alle vrijheid op het strand, ze spelen buiten en hebben echt een leven, welk kind in Nederland speelt er nog buiten, 9 van de 10 zit achter een playstation, TV of zelfs een Ipad, het moet niet gekker worden. Het meest vreemde van dit hele verhaal is, is dat de man Henry vertelde dat hij het idee had dat hij op Gili Trawanga in een soort van eiland gevangenis zat. Hij zei, verder dan Lombok kom ik niet en daar heeft hij ook gelijk in. Hij is op Lombok geboren net als de meeste mensen hier op Gili, is daar opgegroeid, heeft 2 jaar in Australie gewoond en woont nu op een paradijslelijk eiland en hij noemt het een gevangenis, bizar. Ik ben dan een toerist en heb 5 dagen op het eiland gespendeerd en ik voelde juist alsof ik alle vrijheid van de wereld had. De mensen op Gili hebben meer vrijheid dan wij in Nederland hebben kan ik je vertellen. Hier loopt geen politie rond alles wordt door de burgers geregeld, je hoeft geen vergunning aan te vragen om iets te mogen bouwen op het eiland, als je land koopt mag je er mee doen wat je wilt, drugs is hier te verkrijgen zo veel je maar wilt en als je het maar thuis of in je accommodatie gebruikt en niet op straat is het allemaal legaal. Er is hier geen verkeer aangezien het enige vervoer hier een fiets of paard en wagen is, geen geluid van motoren slechts die van de bootjes die af en aan varen om toeristen te brengen of te halen, zo veel rust hier. En dan kom ik straks weer terug in het gestructureerde Nederland waar ik een agenda heb, afspraken en regels waaraan ik me moet houden en niet meer met de dag kan leven. In Nederland weet ik bijna al wat de volgende dag mij brengen zal, terwijl hier dat een groot vraagteken is. Geef mij gili maar als gevangenis dan!
Kunnen gaan en staan waar je wilt en waar je ook maar naar toe wilt is zo’n heerlijk gevoel van vrijheid tijdens het reizen, geen verplichtingen en geen afspraken, hooguit een vliegtuig dat je moet halen of een zonsondergang als je die niet wilt missen.
Als ik Henry moet geloven moet het pensioen leven vreselijk zijn hier op de Gili’s, maar ik vind het er heerlijk! Wij Nederlanders zijn goed in klagen en dat doe ik dan ook zeker een aantal keer op een dag, over het zand wat op een gegeven moment overal zit en niet meer weggaat, gebrek aan wc papier of uberhaubt een gewone wc vinden is al een kunst, het dagelijkse uit eten wat je op een gegeven moment ook niet meer smaakt en dan nog niet gesproken over het pisstraatlje water wat hier uit de douche komt. Aan het eind van de rit, maakt dat allemaal dan nog uit? Nope, dat vergeet ik allemaal wel want als ik straks in mijn bedje in Nederland lig met een fijne bruine boterham met kaas erop denk ik terug aan de heerlijke tijd die ik hier op Bali en Gili Trawangan heb gehad. De vriendelijke mensen, de rust, de vrijheid en het heerlijke klimaat zijn de dingen die mij bij zullen blijven. Of ik hier ooit nog terug kom? Dat weet ik wel zeker! Ik heb slechts maar een stukje gezien van al het moois wat Indonesie in zijn geheel mij te bieden heeft en Indonesie is ook slechts maar 1 van de vele landen die ik nog moet gaan ontdekken maar ik ben nog maar 23 jaar jong, en heb nog een heel leven te gaan aangezien ik waarschijnlijk niet op mijn 39e met pensioen kan gaan.
Ik heb van deze 4 weken weer een hoop geleerd over anderen, andere culturen, andere mensen en ook zeker over mijzelf. Want hoe het ook went of keert en waar je ook gaat of staat, je komt altijd jezelf weer tegen, daar heb je geen spiegel voor nodig.
Indonesie, tot ziens...
...Nederland Hallo!
-
13 April 2012 - 03:10
Ruth:
Filosofisch, heerlijk om te lezen en helemaal waar sis. Xx -
13 April 2012 - 03:18
Mam:
Ben trots op je Renee. Mooie stukje! kus.mam -
13 April 2012 - 06:30
Hetty:
Ghee Renee
Mooi geschreven... Dat je in nederland een agenda nodig hebt en er regels zijjn enzo dat komt omdat je nu in de stad woont... Hier in Terheijden heb je dat niet zo en hier woon je rustig veel minder verkeer en het verschil tussen Wagenberg en Terheijden is ook heel groot...
Vrgr. Hetty -
13 April 2012 - 06:37
Boef...:
Hey lieverd,
Blij te lezen dat alles goed met je gaat....
Hoop je snel weer te zien.... -
13 April 2012 - 07:30
Lindy:
zozooo erg filosofisch bezig hoor Renee, weer eens wat anders he! Klinkt wel goed hoor:) en wat zijn die 4 weken trouwens snel gegaan! Tot snel weer in Holland xxx -
13 April 2012 - 09:14
Lara:
Mooi verhaal Renee! Heb er van genoten;) Krijg weer helemaal de reiskriebels! -
13 April 2012 - 09:45
Emmy:
Een beetje eentonig, maar idd heel erg mooi geschreven! Bij mij begint het ook alweer te kriebelen, dus ben blij dat ik over een paar maandjes een jaar zomervakantie heb!! :D kijk uit naar je foto's en verhalen :D xx en alvast een goede reis terug! -
13 April 2012 - 11:15
Lisa Collins:
Schatje, je haalt echt letterlijk de woorden uit mijn mond! Ik had hier laatst met een vriendin een discussie over, ik kan letterlijk mijn zinnen terughalen in jouw tekst. HEERLIJK!!!! Wie wil er nu vastgeketend leven, we zijn 23 JAAAAAAAR. Dat kunnen we de rest van ons leven nog wel doen. ik zeg solliciteren bij bnn 3 op reis ;) hihihi, ik zie je volgende week scheet! Fijne reis! XXXXXXX -
15 April 2012 - 10:02
Desiree:
Wauuw, heel mooi stuk Renée!! Ik begrijp steeds meer van die reisgekte.. Als ik dit zo lees, zou ik morgen ook in een vliegtuig springen naar Indonesie... Haha jaloezie alom! Geniet nu maar weer even van Nederland, wachtend op je volgend avontuur! Welcome home!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
