Bali, I missed you!

Hallo allemaal,

Jullie hadden vast al veel eerder een verhaal verwacht maar ik heb het nogal druk gehad met zonnebaden, zwemmen en biertjes drinken. Dus hier na zo’n anderhalve week na mijn afscheidsborrel dan het eerste verslag.

Ik heb echt een fantastisch afscheid gehad, wat een gezelligheid! Iedereen nogmaals super bedankt!

Die zondag was een beetje een baaldag. Ja ik had een kater maar ik moest helaas ook afscheid nemen van mijn lieve nichtje Elin, wat alles behalve makkelijk was om te doen. Uiteraard mis ik alle mensen van thuis, maar haar zal ik voorlopig niet op zien opgroeien dus dat was wel even slikken. Die avond, na mijn heerlijke afscheidsmaal zuurkoolstamppot, lag ik in bed en spookte er zoals gewoonlijk vlak voor vertrek weer van alles door mijn hoofd.. zoals “waar ga ik in godsnaam nu weer aan beginnen?!?” Gelukkig werd ik maandag ochtend, de dag van vertrek kip lekker wakker en ik had er zin in! Ik was er ook wel klaar mee al dat afscheid nemen, ik had alles geregeld, ingepakt etc. ik wilde gewoon vertrekken!

Mama en Yara waren mee gegaan naar Schiphol. We zijn met de trein gegaan aangezien er op de snelwegen richting Schiphol lange filles zouden staan ivm die extra controles. We moesten een roltrap op naar vertrekhal 3, daar ging het al mis. We stonden op de roltrap (zo’n roltrap waar je met je karretje op kunt) achter een groep Indiërs. Die hadden het niet helemaal begrepen want ze kwamen op de een of andere godsonmogelijke manier met hun karretje klem te zitten boven aan de roltrap, waardoor iedereen die er achteraan kwam er bovenop knalde. Nu ben ik dankzij de H&M een expert met idioten op roltrappen dus ik knalde meteen die roltrap uit door op de stopknop te drukken. Werkte in eerste instantie niet, toen drukte ma nog een keer en toen stond hij eindelijk stil.

Afscheid genomen van mam en Yaar en toen door de douane. Daar werd mijn tas (handbagage) grondig onderzocht, er kwam zelfs zo’n drugstest-stok bij kijken, ze namen samples van mijn tas, beetje onnodig aangezien ik geen fan ben van drugs en er dus ook 0 sporen op zouden zitten. En zoals ik al dacht had ik gelijk, uiteraard. Tas binnenstebuiten gedraaid en toen mocht hij weer mee. Ik ben nog snel bij de Mac Donalds een Mc. Kroket gaan eten, die verkopen ze namelijk niet buiten Nederland. Tegelijkertijd nog even met vader gekletst over de Facetime en toen was het alweer tijd om richting de gate te gaan.

Ik vloog met Garuda Indonesia, een prima airline, niet de beste maar oke. Ze hadden ook niet de beste films aan boord, tenzij je houdt van “gone with the wind” en “my big fat greek wedding”, Verder was het een prima vlucht. Ik moest overstappen op Jakarta om vervolgens door te vliegen naar Denpasar, Bali. Het moment dat ik het vliegtuig uitstapte op Jakarta, rook ik Indonesië weer, zo fijn! Op de een of andere manier word ik daar heel blij van. De mix van kretek (de Indonesische sigaretjes), de hitte en het eten, heerlijk!

Eenmaal op Bali aangekomen, gelukkig mijn backpack ook, moest ik een taxi zoeken die me naar mijn hostel zou brengen. Het is inmiddels mijn derde keer hier op Bali dus ik weet wel een beetje hoe en wat. Als je op Denpasar aankomt, staan de taxi’s al voor je neus te wachten. However, deze taxi’s zijn niet van de Bluebird company en vragen belachelijke bedragen. Ik wist dat helemaal aan het eind van de airport mensen afgezet zouden worden door bluebird taksi’s dus ik dacht, fuck it, ik ga het gewoon proberen! Dus ik met al mijn zooi naar de achterkant van de airport gelopen waar het bizar druk was. Ik zwaaide naar een mannetje in een bluebird taxi en die wees een kant op. Dus ik daarheen gelopen en ik had mijn taksi! Deze reed gewoon op de meter waardoor ik een normaal bedrag moest afrekenen.

Ik had mijn hostel van te voren al geboekt, M-Hostel in Seminyak op de grens van Legian. Ik ken het gebied, zijn gezellige mensen, lieve mensen die er werken dus een goede start. Het is natuurlijk hoogseizoen ivm alle vakanties, dus er zijn echt belachelijk veel Nederlanders hier te vinden. Ik had al snel een gezellig groepje gevonden waar ik mee op ben getrokken voor een paar dagen, waaronder een Ier van 2.10m lang. Als je daarmee over straat loopt heb je echt wel veel bekijks. Die Balinezen lachen hem allemaal uit.

Hier om de hoek zit de lekkerste Warung ever! Een Warung is een klein lokaal eettentje met heerlijk eten! Je schept er van alles op, kunt van alles uitkiezen en moet dan nog geen €2,50 afrekenen. Soms aten we er gewoon twee keer per dag omdat het zo lekker was. We zijn ook nog met z’n vijven naar een beach club “potatohead” gegaan voor zonsondergang. Het is ons backpackers iets te duur om daar een avondje te gaan drinken dus zijn we terug gegaan naar het hostel, hadden wat drank gekocht bij de supermarkt en hebben tot 06.00 uur in de ochtend gezellig gezeten, gelachen, gekletst, muziek geluisterd etc. Toen kwam er nog een zuur Frans wijffie zeuren dat ze last had van ons, dus wij heel netjes de muziek zacht gezet etc. liet ze haar deur open staan en het licht aan, toen kwam ze weer klagen dat ze niet kon slapen, dus Harriet en ik (Engelse meid) kregen hier een punthoofd van en hebben haar vriendelijk verzocht om eerst haar deur dicht te doen en haar licht uit voordat ze komt klagen dat ze door ons niet kan slapen. Boek dan een hotel, hostels zijn nu eenmaal rumoerig.

Verder heb ik mijzelf nog getrakteerd op een heeeeeerlijk 2 uur durende massage met scrub en bad. Ik kreeg eerst een uur een full body Balinese massage, vervolgens werd ik ingesmeerd met scrub wat ze hard liet worden om het vervolgens in te wrijven. Toen dat eraf was werd ik ingesmeerd met een yoghurt pack wat ik af mocht weken in een badkuip gevuld met bloemen zodat je het water niet meer kon zien. Mijn god wat een luxe en wat heerlijk was dat! Dat alles voor maar iets van €23, wat nog best prijzig is voor hier. Overigens kun je hier een pakje Marlborough sigaretten kopen voor €1,40, zo bizar. Verder zijn Harriet en ik nog wat gaan winkelen, niks gekocht maar wel liep er een rat over mijn voet! Haha, welcome to Bali.

We hebben nog wat met zijn allen op het strand gelegen, zowaar niet verbrand, en het was Indonesian Independence day (Onafhankelijkheidsdag van de Nederlanders) dus er was veel te doen op het strand aangzien alle Balinezen ook op het strand te vinden waren.
Ik had besloten om naar Nusa Lembongan te gaan. Lembongan is een klein eilandje naast Bali. Ik had er een privé kamer geboekt aangezien ze er niet echt hostels kennen. Het was heerlijk! En wat een uitzicht, zoooo mooi! Zonsondergang met laagwater, s’ochtends wakker worden van de zee die tegen de kust aan klotst. Harriet zou eigenlijk gaan wreck scuba diven in het noorden maar dat zat ineens volgeboekt dus die had spontaan een boot later dan mij geboekt en kwam die avond nog aan. Gezelligheid! We hebben ergens lekker gegeten met uitzicht over de baai. Toen we terug naar onze accommodatie liepen kwamen we nog langs een leuk barretje waar we nog wat hebben gedronken met Australiërs. Er waren amper toeristen op het eiland ondanks dat het helemaal volgeboekt zat. Vooral veel familie’s, stelletjes en Chinezen. Het barretje zat dan ook ram vol met locals gekleed in sarong met hoedje op en alles, maar dan wel een Harly Davindson t-shirt aan, te grappig. We hebben het niet al te laat gemaakt aangezien we de volgende dag om 07.00 uur ons bed uit moesten aangezien we met manta roggen zouden gaan snorkelen!

Oh my! Wat een ervaring was dat zeg! Die beesten zijn HUGE!!! Spanwijdte van wel 3 tot 4 meter, bizar! En dan komen ze op je af met die grote gapende bekken van ze, brrrr hahaha. Scary maar fun at the same time! Helaas dreven er ook een hoop kwallen tentakels rond waardoor ik wat nare plekken op mn arm en borst heb.

Die middag is Harriet nog vertrokken aangezien ze de volgende dag naar Vietnam zou vliegen. Ik heb een heerlijk rustige avond gehad, zonsondergang gekeken, locals die dan krabbetjes gaan vangen, geen kip te zien, rust! Ben wat gaan eten next door in een tentje genaamd Bunga Bungalow om vervolgens heerlijk te slapen in mijn private room met twee persoonsbed.

Helaas was ik iets minder vrolijk toen ik de volgende dag in de spiegel keek. Niet zozeer van mijn slaperige kop maar van de bulten die ik in mijn nek zag lopen. BED BUGS, AGAIN!!!! Hoe krijg ik het voor elkaar. Dus ik dacht, daaaaaag ik ga geen €25 per nacht betalen voor een bed met bedbuds! Ook had ik wat verkeerds gegeten waardoor ik me niet heel lekker voelde, dus alles bij elkaar dacht ik “ik ga terug naar main land”. Ik naar de office gelopen van mijn boot, daar kwam ik een mannetje tegen genaamd Puta (maar goed dat hij geen Spanjaard is) die mij vertelde dat de eerst volgende boot pas om 17.00 uur zou gaan en dat ik wel mee kon. Als er geen plek meer zou zijn dan mocht ik op het dak, prima! Dus ik heb die middag nog lekker in het zwembad gelegen, uitkijken over zee, toen mijn spullen gepakt en met een helse boottocht (alsof je in een achtbaan zat en alle mensen die gaan gillen, zo’n hekel aan!) gelukkig goed aangekomen op Sanur.

Dus nu zit ik weer in Seminyak. Vrijdag komt Natelie aan, een Engelse meid waarmee ik vorig jaar door Azië heb gereisd. Ik hoop dat ik me tegen die tijd wel beter voel aangezien ik behoorlijk last heb van een Bali Belly waardoor alles wat erin gaat er rap snel weer uit komt, zal jullie de details besparen. Dus naast de kwallensteken, de bedbugs kon dit er ook nog wel bij! Haha. Ik heb gelukkig nog een paar dagen om even goed uit te rusten. Zit as we speak aan een fles water en wat droge witte rijst, hopelijk werkt het. Er zitten hier in het hostel nog een aantal die er last van hebben. Het zal er wel uit moeten dus ik wacht geduldig af tot ik me weer wat beter ga voelen.

Verder is hier alles top, heerlijk om weer op dit fijne eiland te zijn! Ik heb al een beetje een kleurtje, leuke mensen ontmoet, lekker gegeten en heerlijk wat Bintang’s op. Dus als ik me straks weer 100% voel zou dat helemaal fijn zijn.

Ik houd jullie op de hoogte, dan ga ik nu weer verder m’n boek lezen.

Liefs