1001 mozzy's

Hallo allemaal,

Zoals beloofd hier een blog vanuit Cambodja. Het is alweer even geleden dus ik neem jullie zo'n twee weken terug naar Bankgok.

Zoals jullie wel weten heb ik echt een bijzondere tijd gehad in Myanmar. Maar hoe leuk of bijzonder het ook is, ik vind het altijd net zo leuk om weer eenieder land te mogen ontdekken, in dit geval Cambodja! Maar voor ik hier naartoe vloog had ik eerst nog twee dagen de tijd in Bangkok. Het was best bizar om daar weer te zijn omdat ik daar begin Januari mijn trip begonnen ben. Ik vind Bangkok echt een top stad, maar ik kan jullie wel vertellen dat na het basic en prachtige pure Myanmar Bangkok mij wel even de omgekeerde cultuurschok gaf! Ineens is alles weer in overvloed, luxe, alles wat je wensen kan zit wel in Bangkok, te veel als je het op dat moment aan mij zou vragen want ik heb in Myanmar wel gemerkt dat een mens vrij weinig nodig heeft om te leven en/of gelukkig te zijn. Ik was een beetje overwelmed laat ik maar even zeggen door de wat bottere mensen, de drukte. De benauwde hitte, het geluid ondanks dat ik de stad al wel kende. Ik had een hostel geboekt in Siam vlak bij het hotel waar Jason (Australiër die ik in Yangon heb ontmoet) zat zodat we samen op pad konden gaan gedurende de tijd dat ik er was. We vlogen allebij op donderdag 19 Maart, maar ik vloog vanaf Mandalay en hij vanaf Yangon. Die avond hadden we afgesproken en hebben we ergens lekker bij een Thais street food stalletje een pittig maaltje naar binnen zitten werken terwijl de kakkerlakken langs je voeten kruipen, het verkeer langs je raast en de lady boys je naar hun Ping Pong show proberen te lokken. Haha ja ja stiekem hou ik toch wel van Bangkok hoor, heerlijk! Ik moet zeggen dat het best fijn was om weer een bekend gezicht te zien. Elke keer mensen ontmoeten, waarmee je in een korte tijd zoveel deelt terwijl je samen reist een hechte band op bouwt, dan valt het niet altijd mee om weer afscheid te moeten nemen. Mensen in Nederland vragen altijd of ik nooit moeite heb met weggaan van huis, het afscheid nemen van vrienden en familie als ik weer voor langere tijd weg ga, maar dat is juist een van de makkelijkste dingen van het reizen. Ik hoef geen afscheid te nemen van thuis, van vrienden en familie want ik kom na mijn reis weer terug, waar het leven vrijwel gewoon het zelfde is. Het moeilijke van reizen is afscheid moeten nemen van de nieuwe vrienden die je over de wereld maakt, wetende dat je merendeel van hen vrijwel nooit meer zal zien, of in ieder geval een hele lange tijd niet. De vrienden in Europa kan ik nog wel op gaan zoeken, en als ik op reis ben kan ik ook wel vrienden opzoeken die wat verder weg wonen, maar ja de kans is ietwat kleiner dat ik binnenkort naar Australië, Canada of Zuid Amerika vertrek. (You never know though! Haha). Maar goed, de volgende dag zijn Jason en ik alles eerst fijn naar een shopping mall gegaan want ik moest en zou even langs de H&M gaan voor wat nieuwe tops. Ja ja you can take the girl out of H&M but you can't take H&M out of the girl! (Voor de mensen die minder bekend zijn met mij, ik werk al voor H&M sinds 2007 met hier en daar een tussenstop als ik weer eens naar het buitenland ging voor langere tijd.) Helaas waren mijn geliefde Havaniana's (Flip flops) na 6 jaar echt overleden, er zat een gat in de zool, en dus waren ook deze aan vervanging toe. Dus ik heb een mooi nieuw paar gekocht. We hebben die middag lekker wat rond gelopen door Bangkok en nadat we wat gegeten hadden zijn we een duik gaan nemen in het 5 sterren hotel waar Jason sliep. Haha kom ik daar aan in m'n soep jurk, op slippers met m'n 'I love Bali' tasje met handdoek in een poep chique hotel waar de meiden in de wc's in lange avond jurken zich klaar maken voor gewillige oude blanke Europese mannen. Heus geen awkward situation als je daar dan tussen loopt, maar heey, fuck it! Ik kom hier gewoon even lekker zwemmen! Helaas kwam aan deze gezellige dagen ook weer een eind, we hebben een hoop verhalen gewisseld van onze ervaringen in Myanmar, lekker gegeten, goed geshopt en een fijn gezwommen in een te duur hotel, ik zeg top dagen in BKK. Afscheid nemen is kut maar hebben gezegt 'until we meet again, which will probably be rather sooner than later!' (Gezien we allebei veel reizen.)

Toen was het tijd voor mij om een nieuwe destination te gaan ontdekken; Cambodja! Na een vlucht van een uurtje lande ik dan in Siem Reap. 83 formulieren invullen, elke keer weer het zelfde riedeltje, in de rij gaan staan waar je $35 mag betalen voor je toeristen visum van 30 dagen, die vervolgens door een rij van 10 mannen word gekeurd, afgestempeld, bekeken en vervolgens weer aan jouw word afgegeven. Tas van de band pakken, en opzoek naar een vervoersmiddelen wat mij naar mijn hostel kan brengen. In dit geval een fijne tuk tuk. Mijn eerste indrukken van Cambodja waren prima! Na het drukke, bruisende en heftig aanwezige BKK waande ik mijzelf weer in een heerlijke basic wereld met krot huisjes, mooie en vriendelijke mensen, goedkope accommodatie, voedsel en bier en een aangenaam temperatuurtje. Ik was blij! Eenmaal bij mijn hostel aangekomen wat door mijn goede vriendin Lisa was aanbevolen kwam ik terecht in een heerlijke oase met gezellige mensen, een fijn zwembad, lekker eten, prima kamer waar 10 mensen sliepen met goed werkende airco en WiFi. Wat wil een mens nog meer haha. Die middag een Belgische meid wonende in Amsterdam ontmoet, een gezellige Brit uit Londen en een Canadees waar ik die avond gezellig mee op stap ben gegaan in pub street! De plek waar alle barretjes zitten. Wat een gezelligheid. In Myanmar is uitgaan geen optie want er zijn geen uitgaansgelegenheden behalve een restaurant en hier en daar een barretje waar je een biertje kan drinken maar een club is daar nergens te vinden. Heerlijke avond gehad en de volgende dag een fijne zwembad dag gehouden. Ik bleef maar 1 nacht in Siem Reap want ik had Natelie en Adam beloofd om voor een bepaalde tijd in Sihanoukville te zijn voor Adams verjaardag. Ik ga dus later deze trip nog terug naar Siem Reap om de beroemde tempels van Ankor Wat te gaan bezoeken. Ik heb die avond een slaap bus genomen van 12 uur naar Sihanoukville. Die slaapbus was echt top! Je had geen stoelen maar bedjes en er was elektra dus ik kon mijn iPhone en iPod opladen tijdens gebruik. Dikke prima dus want ik moet zeggen ik kan vrijwel overal slapen maar als je horizontaal ligt gaat het toch een stukkie makkelijker. S ochtends om 08.00 uur aangekomen in Sihanoukville bij het hostel waar Adam en Nat verbleven, maar die lagen nog lekker te tukken dus ik heb m'n bikini aangeschoten en een plons in het zwembad gemaakt, heeeeeeerlijk verfrissend na zo'n lange busreis. Toen m'n schatjes eenmaal ontwaakt waren was het weer een fijne hereniging! Ik had om dezelfde kamer gevraagd als waar hun verbleven dus dat was fijn! We zijn toen lekker naar het strand gegaan om bij te kleuren en heb daar mijn oksels laten threaden. In Nederland is die manier van epileren met een draadje vooral bekend bij de wenkbrauwen, nou ik denk ook dat we het daar maar bij moeten laten want ik dacht dat ik dood hing zo'n pijn! Hahaha. Natelie was al eerder in Cambodja geweest, 3 weken terug, maar Adam nog niet dus is ze met hem mee terug gegaan. Dit betekende dat ze al aardig wat mensen kende wat het allemaal nog gezelliger maakte. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. We zijn 3 machten in Sihanoukville gebleven en hebben heerlijk genoten van het strand, de enorm goedkope cocktails ($3,50 per stuk en during happy hour is het 2 halen 1 betalen!) maar helaas is mijn telefoon ook gestolen tijdens een avondje stappen, balen! Ik ben altijd extreem voorzichtig met mijn spullen, het was een oude IPhone 4 van bijna 3 jaar oud zonder barsten in het scherm, zegt ook wat! En tijdens het stappen liepen er erg veel locals en lady boys rond die uit zijn op blanke mensen voor geld op wat voor manier dan ook. Sihanoukville staat er ook om bekend. Dom dat ik m mee op stap had genomen maar ja ik wilde foto's maken. Aan de andere kant moeten mensen gewoon met hun tengels van andermans spullen afblijven maar goed, de mensen hier zijn zo arm dus ergens snap ik het wel. Ik moet eerlijk zeggen dat nu na een dikke week ik eigenlijk mijn telefoon helemaal niet zo mis. Het is eigenlijk wel lekker rustig! Haha wie had dat gedacht. Ik heb mijn iPad nog waarmee ik nog op het internet kan dus ik ben niet geheel gehandicapt.

Later die week zijn we met de boot naar Koh Rong gegaan. We hadden nog een vriend gemaakt in onze hostel kamer; Gouillieme uit Frankrijk, wat te moeilijk is om te onthouden dus werd hij omgedoopt naar Frenchy. Het is sowieso wel een vreemde eigenschap van mij om mensen een andere naam te geven als ik vind dat hun echte naam niet bij hun past. Zo sliep er nog een gast bij ons op de kamer genaamd Nick, maar op de een of andere manier heb ik hem al die tijd Chris genoemd waardoor iedereen dat van mij overnam en het bizarre is, dat iedereen die ik dus een nieuwe naam geef er ook daadwerkelijk naar gaat luisteren hahahaha. Dus wij met z'n vieren naar Koh Rong en Chris kwamen we daar later ook tegen. Koh Rong is een waar paradijsje. Geen wegen, de enige weg is over het strand. Een kustlijn met alleen maar barretjes restaurantjes of bamboe bungalows, of gewoonweg een stukkie met alleen maar meters hoge palmbomen. Dit gaat gepaard met een wit strand en ren blauw groene zee. Ook is er geen pin automaat op het eiland te vinden dus je moet zorgen voor voldoende cash. We hadden niks van te voren geboekt, alleen Frenchy had een hostel geboekt dus Nat, Adam en ik opzoek naar een gezellig optrekje voor een paar dagen. Dit werd uiteindelijk een bamboe bungalow met drie bedden, gaten en kieren overal die op werden gebukt met spinnenwebben, een badkamer wat je niet echt een badkamer kunt noemen maar voor ons was het een paleisje. We hebben die middag heerlijk op het strand gelegen, af en toe een duik genomen in zee, heerlijk potje zitten kaarten, een local vrouwtje wat zelfgebakken dingetjes aan ons verkocht, geen wifi, gewoon lekker rust. Dit totdat de zo'n onder ging, het was hemels. Helaas had mijn lieve makker Adam een lamp aangelaten in de bungalow waardoor we bedolven werden door een wolk muggen waar je bang van word zodra we ook maar 1 stap in de kamer zette. Douchen was amper te doen want je werd helemaal lek gestoken. Natelie werd heeeeeeelemaal gek hahahaha. "Those focking bloody 1001 mozzy's are driving me nuts!" Is een van haar quotes. We zijn twee nachten gebleven op Koh Rong, hebben een heerlijke tijd gehad, een goede mix van relaxen op het strand overdag, veel vrienden gemaakt uit Duitsland, Amerika, Frankrijk, Chili, Nederland, Portugal, Engeland... Noem het maar op! Goed op stap geweest, feesten gehad op Police Beach en een avond afgesloten op de skybar. Natelie heeft checken kebab gevoerd aan schurfterige zwerfhonden, veel kaart spelletjes gespeeld, geBBQ-ed, Adam z'n verjaardag gevierd met papieren feest hoedjes op, veel gezweet in de bloed hitte zonder ergens airco te hebben, ruzie gemaakt met muggen, door het donker (geen straat verlichting) de weg terug proberen te vinden naar je Bungalow, al met al top dagen gehad op Koh Rong. Dan zou je denken 'It couldn't get any better, right?!' Well, we were wrong want we zijn toen doorgevaren naar Koh Rong Samloem, en man oh man wat een eiland was dit! We wilde eigenlijk nog wat langer op Koh Rong blijven maar Frenchie wilde naar Koh Rong Samloem en zijn verjaardag was de dag na die van Adam. Dusja, je vrienden laat je niet in de steek en dus wij hop als een malle nog net de boot gehaald. Half uurtje varen en daar kwamen we aan op een paradijs wat nog paradijselijker was dan Koh Rong! Haha ja ja het is mogelijk mensen. De zee hier was echt zo bizar helder, amper een toerist te vinden, een klein eilandje waar alleen maar locals woonden of Europese mensen die hier een kleine guesthouse of restaurant runnen. Van een Brits eettentje tot een Turks restaurantje op palen. Lekker gemoedelijk allemaal. We verbleven in The Chill-Inn, een hostel gerund door twee broers uit Manchester, Shae en Kyle, maar Kyle leek helemaal niet op een Kyle dus die heb ik meteen omgedoopt tot James. Het hostel was nog maar net twee maanden open en alles was dus nog nieuw. Echt een top hostel met prima bedden, een fan, open ramen zodat het briesje ons koel hield snachrs, een bar, hangmatten, chill stoelen, pool tafel en een heeeerlijke douche! Ik ben er wel achter dat een goede douche toch wel het belangrijkste is in een hostel. We konden het zo goed met elkaar vinden met z'n vieren, we hadden dezelfde humor wat toch wel belangrijk is voor een bepaalde sfeer in een groep. Konden elkaar lekker lopen zieken en aan het eind zei Frenchy dat hij de twee gekke meiden toch wel ging missen en enorm leuk vond dat we een tijdje samen hadden gereisd. Maar goed, die Britse gasten die het hostel runde waren ook top! Begin 30 en hadden een prima leventje hier op Koh Rong Samloem. We zijn die middag naar het strand gelopen en oh mijn god wat was dat heerlijk! Een groot strand met een zee wat soort van in een baai ligt dus het is zo glad als een spiegel en zo helder als glas en er is geen mens op het strand te vinden! Super! Dit is echt wat ik nodig had. Die avond hebben we heerlijk gegeten bij de Turk. We vertelde dat we op dit eiland waren voor de verjaardagen van Adam en Frenchy, en volgens mij had hij wel een oogje op Adam. Nadat we ons eten op hadden en nog een kaart spelletje aan het spelen waren ging het licht ineens uit. We dachten eerst dat het weer eens zover was dat de power of ging op het eiland, maar toen kwam die Turkse meneer met bordje met een enorm stuk sticky brownie aanlopen met een kaarsje erin! Hahaha geweldig! Speciaal voor de verjaardagen! Die avond zijn we allemaal vroeg ons bedje ingekropen. We hadden een 4 persoons kamer dus sliepen met z'n vieren, wel zo gezellig en fijn om geen anderen op een kamer te hebben af en toe. Onder de klamboe's, ventilator aan, de wind die door de kieren en ramen giert, het geluid van de zee op de achtergrond (de zee was welgeteld 20 meter verderop) en lekker tukken. De volgende dag aan het strand lekker gekookte eitjes gegeten als ontbijt, uitkijkend over de zee, vogeltjes die fluiten haha ja je kennen het wel. Toen bij het hostel een snorkel set geleend en zijn we in volle vaart van de pier gesprongen en lekker een stukje gaan snorkelen. Ik heb nog nooit zoveel zee egels in mijn leven gezien, heel gaaf maar ook oppassen! Haha. Heel helder water, overal scholen met vissen en weer waren we de enige in de buurt. Die avond kwamen locals, de Britten/Denen/Canadezen van het eiland naar onze bar toe waar we met z'n allen gezellig een potje pool hebben gespeeld, verhalen hebben gewisseld en een drankje hebben gedaan. Ik moest zo lachen toen ik James riep achter de bar en vroeg om een nieuw drankje en hij zei "yes no prob!" En toen zich weer terug naar mij omdraaide en zei "fuck, I actualiteit listen to the name James, Hahah WTF!?" Hilarisch, zo zie je maar weer dat ik altijd gelijk heb! Haha. De volgende dag hebben we de boot weer naar Sihanouksville gepakt wat een ellendige lange reis was op een schommel de overvolle boot maar ook dat hebben we weer overleefd. Inmiddels hadden we al afscheid genomen van Adam die naar Kep is gegaan voor een nacht of twee, ook moesten we afscheid nemen van Frencie die ook weer verder ging reizen en dus bleven alleen Nat en ik over en hebben we twee nachten in Sihanouksville gespendeerd, maar inmiddels kende we het halve dorp al en kwam je op straat steeds weer bekende tegen. Ik kwam ook weer die Canadees tegen met wie ik een week daarvoor in Siem Reap op stap ben geweest met die Brit en Belg. De wereld is klein haha. Nat en ik hebben lekker op het strand gelegen want we vonden dat we nog niet bruin genoeg waren. We hebben vrienden gemaakt met een aantal lady boys die Nat een mani- en pedicure gaven en vertelden over hun leven als Lady Boy hier in Sihanoukville. Ze heette Beyonce en Amanda en waren met name geïnteresseerd in de Europese jongens. Haha ik heb zo gelachen om hun verhalen en die avond hebben we nog een dansje gewaagd met onze Beyoncé en zijn vrienden. Erg leuke avond gehad! Helaas zie je ook veel kindjes op het strand die 11 uur per dag armbandjes moeten verkopen. Vreselijk maar ja. Wat ik nog erger vind zijn alle walgelijke dikke vieze blanke westerse oude mannen van 65+ die daar staan te geilen op van die jonge mooie meisjes (of lady boys) denkende dat ze nog 25 en sexy zijn, echt braakneigingen krijg ik ervan. Dat soort mannen die voor zo'n pleziertje op vakantie gaan zouden verboden moeten worden in dit soort landen. Je kan aan die arme meiden zien dat wanneer zo'n ouwe bok weer een tong bij ze naar binnen probeert te duwen terwijl ze half staan te twerken met hun kunst heupen dat ze het alles behalve aangenaam vinden en alleen maar aan het geld denken en dat alles dan wel goed komt. Triest maar ja ook dit is een kant van toerisme.

De volgende dag heb ik afscheid moeten nemen van Natalie die ik voorlopig niet meer ga zien want ze heeft een work en holiday VISA voor Australië en blijft een aantal jaartjes weg. Maar mocht ze weer in Londen zijn dan moeten we elkaar zeker weer een keer zien. Ik heb die dag een 6 uur durende bus genomen naar Phnom Pehn waar ik momenteel zit. Dit verhaal word alweer veel te lang dus ik ga er een eind aan breien en de volgende keer vertellen over mijn ervaringen hier.

Dan ga ik nu een plons nemen in het zwembad want de stroom is weer eens uitgevallen en de airco doet het niet dus ik zit hier lekker een potje te zweten. Tot de volgende blog dan maar weer!